Doğurdan insanlar necə qəribədi.Olsunlar ee qəribə amma belə yaxındakılar olanda bilmirsən nə edəsən.Hərdən ya mən anlamamaqda anormalam kimi gəlir yada ətraf.
Hərə öz həyatını yaşayır.Əziz olan birinin sənin rahatlığın necə narahat edə bilərki.Mən bir işdə işləyirəm sərbəst qrafikdədi.Sözün düzü əksər gənclik kimi məndə işə tanışlıqla daxil olmuşam.Sərbəst qrafik dedim,amma bu daha sərbəstdi.Şükür indiyədək maaş almaq problemi olmayıb.İşin özünə baxanda burda maaş almaq ayda sənə havadan pul gəlməsinə bənzəyir.Mən ümumiyyətlə yalan danışmağı sevmirəm.(normal insanlar kimi)Bu işə girəndən sora ətrafımdakıların reaksiyasına görə artıq neçə dəfə yalan danışmışam.Məsələn,məndən bir iki dəfə soruşdular iş necədi dedim belədi sərbəstdi ancaq nəsə olanda gedirsən zad.Sora təkrar soruşdular və əlavə etdilər kefdəsən.Sora təkrar soruşdular,minnətdə etdilər ki heçnə etmirsən.Sonra minnət etdilər əlavədə etdilər neynirsən ee guya.Başa düşmürəm bu kimi niyə necə incidir axı bu.Yəni belə olması çox narahat vericidi.Yoxsa onların haqqını yemişəm.Məndə anladım ki,bəzi insanlar yalanı özləri səndən alır.Artıq onlara işdəyəm,yorğunam,vaxtda olmur deyirəm.Elə lazımdı.Onlar onda rahat olur hiss edirəm.Nə yalan deyim məndə rahat oluram ki,daha onları bu sərbəstliyim, rahatlığım narahat etmir.
Mən həmişə həyatından lazımsız insanları bir addıma silə bilənlərə qibtə etmişəm.Amma heç vaxt özüm bacarmamışam.Çox heyif..Çoxunu pozanla silmək istərdim sırf məndən yalanı tələb etdikləri üçün.Bax bu insanlar necədə qəribədir...
No comments:
Post a Comment